جمهوری اسلامی ایران یک ساختار برآمده از کلمه حق و بر پایه روح تاریخی ملت ایران است و همین ریشه کهن است که درختی چنین تناور را به بار می‌نشاند. ملت ایران با اراده به تحقق بخشیدن به هستی خویش در این جهان رای به جمهوری اسلامی داد تا ایرانی عزتمند و سربلند به وجود آید اما همه می‌دانیم که در میانه این راه دشوار برای دستیابی به آرزوهای دیرینه ملت، سختی‌ها و مشکلات فراوانی به وجود آمد. گاهی سومدیریت‌ها به آرمان‌ها ضربه زد و گاهی فسادها. زمانی عده‌ای با تندروی خویش دل‌های مردم را به درد آوردند و زمانی نیز بی‌بند و باری‌ها منجر به رخدادهای مشمئز کننده شد. باری جمهوری اسلامی در ساحت بنیادین خود همواره به همان عهد روز نخست با مردمانش پایبند است.

این روزها هم دلشوره آرتین را داریم و هم نگران اشک‌های باوان هستیم؛ هم غمگسار شهدای سیستان و بلوچستان هستیم و هم برای شهدای شاهچراغ سوگواری می‌کنیم. رنجوری ایران‌مان در این برهه برای هر انسان میهن دوستی عذاب‌آور است لکن صبری نیاز است تا خردمندی بر آشفتگی، مهربانی بر کینه‌ورزی و انصاف بر انتقام چیره‌ گردند. شایسته است پیش از آنکه داغداران‌مان بیشتر شوند مسیر را اصلاح کنیم تا به سر منزل مقصود خویش برسیم. در این میانه هم نارسائی‌های دولت‌مداری، هم تندروی‌های مردمی و هم نامردمی‌ها بایستی به‌سامان شوند.

در این هنگامه بازگشت به خویشتن دوای همه دردهای ماست و امید است تا اذهان و قلوب مثل همیشه بر این سه کلمه به معنای واقعی آن مجتمع گردند: جمهوری یعنی حق مردم آنچنان که بایست به درستی و انصاف داده شود و جایگاه رفیع آنان ذره ای ضایع نگردد؛ اسلامی به معنای باور به خداوند یکتایی است که ناظر اعمال و حساب‌کش از همه ماست. باشد که از خشم او دوری گزینیم و به همت و درستکاری طلب رضوانش نمائیم؛ اما حق ایران اینست که پاسدار مرزها و تاریخ چند هزار ساله‌اش در برابر دشمنانش باشیم، کسانی که چشم دیدن بزرگی و عظمت او را ندارند. آری دریغ است ایران که ویران شود.